Krisztina de Châtel over Onderstebavo: ‘In de voorbereiding van de voorstelling bleek al snel welke kant ik op wilde in het maakproces; ik hoefde nauwelijks wat vóór te doen. Eén armbeweging van mij en de dansers van Vanuit Marlies maakten er hun eigen versie van: soms lekker wapperende handen of juist heel ingehouden en zacht materiaal. Bij de relatie met de objecten die een rol spelen, was eerder een menselijk aspect belangrijk dan een ruimtelijk: het aanraken van een object, de intimiteit en het volledig opgaan in acties als een simpele verplaatsing van een object, roteren of juist wild tekeer gaan in de ruimte. Mede met deze bouwstenen ontstond een choreografie waarin de zoektocht van de mens voorop staat. Een zoektocht naar jezelf en naar je relatie met de omgeving.
Onderstebavo gaat over tegenstellingen, zoals structuur tegenover individuele vrijheid, vaste patronen versus ruimtelijke vrijheid, majestueuze orgelmuziek contra sobere pianomuziek.
De Grote of St. Bavokerk in Haarlem is een tastbare inspiratiebron. De gangen, de kerkbanken, de hoge pilaren en de ruimte rond het belangrijkste altaar nam ik mee in de choreografie. De dansers gaan in de voorstelling ook een lichamelijke relatie aan met objecten die de kerk in worden gebracht: stoelen en schermen die met gaas zijn bespannen.