Het bewegende lichaam wordt als ‘object’ voorgesteld. Niet als levenloos voorwerp, maar als deel van een installatie waarbij de ruimtelijkheid van het lichaam benadrukt wordt. Vanuit de fascinatie om het bewegende lichaam tegelijkertijd van alle kanten te kunnen waarnemen, en op die manier de kijker zelf een kijkpositie in te laten nemen, is een video-installatie ontwikkeld waarbij het lichaam als bewegend en ruimtelijk object verschijnt. Daartoe werden bewegingssequenties van een danseres tegelijkertijd vanuit vier hoeken geregistreerd.
De vier synchroon opgenomen bewegingssequenties worden tegelijkertijd geprojecteerd op vier ronddraaiende schermen. Danseres Cecilia Moisio bevindt zich tussen deze schermen en gaat in dialoog met deze continu veranderende ruimte. Om haar heen worden de verschillende kanten van de bewegingen van haar evenbeeld geprojecteerd. Door verschuivingen, verdubbelingen en interpolaties in beweging en projectie ontstaat een spanningsveld in tijd en ruimte.
Objectworx maakt deel uit van Synergie, een programma dat Dansgroep Krisztina de Châtel maakte in samenwerking met de Utrechtse Hogeschool voor de Kunsten en Het Rotterdams Productiehuis.
