Na ruim vijfentwintig choreografieën voor het theater, maakte Krisztina de Châtel in de zomer van 1997 voor het eerst een choreografie in de buitenlucht, los van de beperkingen van het theater. Zand is het decor. De voetsporen die de dansers en de paarden daarin achterlaten, bepalen de ruimtelijke structuur. Behalve het overweldigende gebruik van de natuur spelen videobeelden een belangrijke rol. Zo ontstaat in Ló de confrontatie tussen de dansers, de paarden en de videobeelden: een gevecht tussen natuur en cultuur.
Ló is hoe dan ook een aanrader. De combinatie van elementen (choreografie, film, muziek, locatie en licht) is prachtig en eigenzinnig. (Algemeen Dagblad)
Ló moet het ten dele hebben van de ongewone locatie, maar de grootsheid van de productie komt slecht uit één bron: de onuitputtelijke creativiteit van Krisztina de Châtel. (Brabants Dagblad)
Fascinerende, uitgebalanceerde productie met prachtige beelden en suggestief ruimtegebruik. (NRC Handelsblad)