De Châtel: "De intensiteit van de menselijke beweging en de variaties worden niet per definitie rijker wanneer er meer ruimte voor de mens beschikbaar is. De meest beperkte ruimte kan juist de meest essentiële intensiteit genereren."
Krisztina de Châtel wil met het avondvullende programma van de twee choreografieën een hedendaags levensgevoel uitdrukken dat in haar ogen steeds dominanter wordt.
De restricties van de afgelopen twee jaar maakten de eeuwige strijd van de mens met zijn beperkingen - een terugkerend thema in de choreografieën van De Châtel - ineens heel actueel en concreet. Maar de gebeurtenissen rond Covid-19 versterkten een nog veel grotere, actuele maatschappelijke problematiek: het gevoel existentieel gevangen te zitten, als man, als vrouw, als witte, als zwarte, als mens. Het borrelt overal op als gevolg van wereldwijde bedreigingen door polarisatie, terreur en klimaat, en als gevolg van een gebrek aan perspectief en groeimogelijkheden, fysiek en spiritueel. De speelruimte van de mens, in tijd en ruimte, lijkt steeds kleiner.
In het tweeluik Scala & Limited geeft De Châtel uitdrukking aan deze gevangenschap: in Scala zoeken vijf vrouwen houvast op een ronddraaiende wenteltrap; in Limited zoekt een mannelijke danser zijn bewegingsmogelijkheden, opgesloten in een glazen buis.
Quotes De Châtel over Scala & Limited:
“Het plexiglas van de buis van Limited bevindt zich dicht op de huid van de danser. Je ziet de uitzonderlijke mogelijkheden van het menselijk lichaam, dat immers wordt geconfronteerd met deze materie. Het niet uit kunnen breken is een voldongen feit. Het menselijk lichaam kronkelt en manoeuvreert, wordt fel en onderzoekt de minimale ruimte die nog tot zijn beschikking staat.”
"In Scala vormen de verschillende breedtes en hoogtes van de treden en de beweging van de trap een groot gevaar dat de vrouwen gezamenlijk proberen te trotseren."